Esed rejiminin saldırısında bacağını kaybeden Esra protez bacak hayaliyle yaşıyor

AZEZ (AA) – Suriye’deki iç savaşta terör örgütü DEAŞ’ın zulmünden kaçarak sığındıkları İdlib ilinde Beşşar Esed rejiminin saldırısında sol bacağını kaybeden 6 yaşındaki Esra Salih, koltuk değnekleriyle yaşaması nedeniyle döktüğü gözyaşlarının son bulması için protez bacağına kavuşacağı günün hayalini kuruyor.

Esed rejiminin hava saldırısında 3 yıl önce sol bacağını kaybeden 6 yaşındaki Esra’nın hikayesi yürekleri burkuyor.

Suriye’deki iç savaşın en şiddetli döneminde 2014’te dünyaya gelen Esra ve ailesi, Halep’in kuzeyindeki Harbil köyünün 2015’te terör örgütü DEAŞ’ın eline geçmesinin ardından evlerini terk ederek, İdlib’de yaşamaya başladı.

DEAŞ’ın eli kanlı teröristlerden kaçan aile, İdlib’de ise Esed’in katliamına yakalandı.

2017 yılında Halepli ailenin yaşadıkları eve bombanın isabet etmesi sonucu Esra’nın sol bacağı koparken, küçük kızın halası ve 2 kuzeni olay yerinde can verdi.

Olaydan kısa süre sonra İdlib’i terk etmek zorunda kalan Halepli aile, muhaliflerin kontrolündeki Azez ilçesindeki bir çadırkente yerleşerek, geride bıraktıkları acıları unutmaya çalışıyor.

Okuldaki yaşıtları gibi koşup oynayamayan Esra, mahkum olduğu koltuk değnekleriyle hareket etmenin üzüntüsüyle 3 yıldır gözyaşı döküyor.

Bu sene okula başlayan kızının yorulmasına günlü razı olmayan fedakar baba Habib Salih, Esra’yı çoğu zaman okula sırtında götürüyor.

Protez yardımı bekleyen acılı baba, Esra’nın koltuk değneklerinden bağımsız, mutluluğa adım atacağı günün hayalini kuruyor.

Harbil köyü hala terör örgütü YPG/PKK işgali altında bulunuyor.

“Koltuk değnekleri canımı çok yakıyor”

Esra, AA muhabirine yaptığı açıklamada, “(3 yıl önce) İdlib’de arkadaşlarımla oynadığım sırada uçaklar tarafından vuruldum. Sol bacağımı kaybettim, kolumdan yaralandım. Saldırılarda arkadaşlarım ve (kuzenlerim) kardeşlerim öldü.” ifadelerini kullandı.

Gününü arkadaşlarıyla oyun oynayarak ve okulda verilen ödevleri yaparak geçirdiğini söyleyen Esra, “Okula koltuk değnekleriyle gidip geliyorum. Bazen babamın sırtında bazen de arkadaşlarımın koltuk değneklerime yaslanmasıyla okula gidip geliyorum.” dedi.

Gözyaşlarıyla konuşmasını sürdüren minik Esra, “Hayalim koltuk değneklerinden kurtulup arkadaşlarım gibi yürümek ve onlar gibi koşabilmek. Koltuk değnekleri canımı çok yakıyor.” diye konuştu.

“Tek hayalim kızımın diğer çocuklar gibi koşup oynayabilmesi”

Baba Habib Salih de kız kardeşi ve 2 yeğeninin öldüğü, kızının da yaralandığı saldırı anının acısını yüreğinde taşıdığını belirterek, sabretmeye çalıştığını söyledi.

Azez’de bir çadırkentte yaşadığını dile getiren Salih, “Yaşadığım yerin hemen yanına küçük bir tamir atölyesi açarak günlük 1 dolardan daha az bir kazançla ailemin geçimini sağlıyorum. Tek hayalim kızımın diğer çocuklar gibi koşup oynayabilmesi. Kızım daha çok küçük, anlamıyor.” şeklinde konuştu.